sobota, 16 lipca 2016

#11 'Czy to już?'

Kolejny powrót do pisania. Tyle wydarzeń do opisania. Cudowne uczucie móc wylać emoje które wtedy mi towarzyszyły.
Po kolejnym pobycie w szpitalu nie nacieszyłam się długo pobytem w domu, ponieważ przy kolejnej wizycie u lekarza prowadzącego okazało się, że rozwarcie się powiększa, główka jest jeszcze niżej, a poród może odbyt się bardzo szybko, bo nawet w godzinę. Po około dwóch tygodniach odpoczynku w domu trzeba było znowu się położyć do szpitala. 
Następnego dnia trafiłam na OCP niestety na inny niż poprzednim razem. Napisałam niestety, ponieważ Panie które tam pracują pamiętały moją grupę, która odbywała tam praktyki. Położne nie przepadały za nami studentkami, wiązała się z tym też inna historia w której co prawda nie zawiniłyśmy, ale wiadomo, że jeśli są studentki to można 'wszystko na nie zwalać'. Dobrze że położna prowadząca zajęcia potrafiła skojarzyć sytuacje o którą Nas posądzono i wszystko zostało wyjaśnione, jednak nie o tym jest dzisiejszy wpis. Niesmak po całej grupie pozostał. 
Pobyt wspominam bardzo źle, jednak byłam tam dla maleństwa, a nie dla siebie. Stres związany z całą sytuacją nie jest czymś dziwnym, ale położne powinny wykazać się odrobiną empatii, ponieważ niekoniecznie wszystko co było kierowane w moją stronę było miłe, a to nie wszystko, ponieważ jedna z Pań źle założyła mi wenflon przez co przez dwie godziny miałam zdrętwiałą dłoń, a do dzisiaj mam ganglion. 
W tamtym czasie nie odbywałam tam praktyk tylko byłam pacjentką, jednak niektórzy o tym zapomnieli. Było kilka położnych na których zmianę czekałam, bo wiedziałam że będę mogła prosić je o pomoc bez zbędnych komentarzy lub liczyć na dobre słowo. Nie zawsze miałam okazje trafić na 'dobrą zmianę', ale wiedziałam, że muszę to przetrwać !! 
Kilka dni przez wyjściem zrobiło się dość groźnie,

piątek, 11 grudnia 2015

#10 Zagrażający poród przedwczesny

Kolejny pobyt w szpitalu. Tym razem w szpitalu o wyższej referencyjności, bo aż 3+. Maleństwo tak bardzo się śpieszyło. Niewielkie rozwarcie, główka dość nisko, a to dopiero 28/29 tydzień ciąży wiec do końca jeszcze sporo. Tyle nerwów, niepewność co będzie jeśli się urodzi. Dodatkowo leki których skutki uboczne były dla mnie straszne i chociaż uczyłam się o nich już na studiach to co innego teoria, a co innego praktyka. Leki powstrzymujące aktywność skurczową macicy, sterydy na szybszy rozwój płuc dziecka ,w razie czego’ oraz inne dodatkowe leki. Kroplówka była podawana przez 48h bez przerwy. Przez te godziny prawie nie kontaktowałam

poniedziałek, 16 listopada 2015

#9 Podsumowanie drugie trymestru - USG połówkowe

Był dla mnie trudnym czasem. Wiele spraw się skomplikowało. Czułam że wokoło mnie są bliscy mi ludzie jednak czuje się bardzo samotna, ponieważ nie było przy mnie tej najważniejszej osoby. Wiedziałam, że nie mogę tak bezczynnie siedzieć i płakać. Chociaż łzy same pojawiają się automatycznie kiedy myślę o tamtym okresie.
Post zaczął się tak mało optymistycznie, a przecież były również miłe rzeczy w tym okresie. Pierwsze ruchy (29.08.15r) i ta lekka niepewność czy to na pewno to, ponieważ to był jakiś 18/19 tydzień wiec były lekko odczuwalne. Połówkowe badanie USG niestety bez najważniejszej mi osoby jednak to bardzo ważne wydarzenie. Przecież mogłam zobaczyć moje maleństwo. Kruszynkę ważącą dopiero i już ok. 400g. Badanie było naprawdę cudownym wydarzeniem w moim życiu, mimo towarzyszącym skurczom badanie było po prostu piękne ! Miałam możliwość zobaczyć dziecko w 2D oraz 3D.  Badanie jest nagrane na płycie wiec od czasu do czasu mam możliwość zobaczenia mojej kruszynki. Trwa niecałe 15min dla jednych może to sporo czasu, jednak dla mnie nawet godzina to byłoby mało.

wtorek, 27 października 2015

#8 Zagrażające poronienie?

Będąc na wizycie kontrolnej w 17/18 tygodniu ciąży dowiedziałam się, że zostaje skierowana do szpitala i mam się zgłosić najpóźniej następnego dnia czyli w piątek. Włosy stanęły mi dęba kiedy usłyszałam zagrażające poronienie. W piątek rano zgłosiłam się na izbę przyjęć. Czas płynął bardzo wolno, nie miałam już siły nawet siedzieć. Na szczęście koło południa w końcu nadeszła moja kolej i zostałam przyjęta. Standardowo skierowanie, wywiad, badanie…No właśnie badanie, takiego pobrania wymazu jeszcze nie widziałam, ciach rękawiczką o szkiełko i gotowe. Na samą myśl chce mi się śmiać, bo jednak do tej pory dane mi było widzieć i doświadczać tego w sposób prawidłowy, określony pewnymi standardami, ale pomyślałam ok tym razem to przemilczę. Została mi przydzielona sala, na OCP-ie nie było miejsca wiec wcisnęli mnie na ginekologię z przesympatyczną starszą Panią.
Wszystkie potrzebne mi rzeczy rozpakowałam, czekając aż któraś z Pań położnych poprosi mnie na pobranie krwi i zaznajomi mnie z topografią oddziału/szpitala. Co prawda odbywałam w tym szpitalu praktyki, ale nie na tym oddziale wiec nie wiedziałam co gdzie jest, a dodatkowo w szpitalu odbywał się remont wiec było trochę zmian. Niestety, jak zwykle nie było mi to dane. Sama wybrałam się do dyżurki zapytać czy zostanie mi pobrana dzisiaj krew. Chyba nie trafiłam na dobry moment, ale dowiedziałam się, że nic takiego mnie tego dnia nie czeka. Dobrze, że poszłam, bo mój brzuch pilnie domagał się jedzenia. Na szczęście w bufecie można było kupić pyszne bułki, już nie pamiętam kiedy ostatnio jadłam takie dobre. Tyle się naczekałam, że chyba wszystko by mi smakowało tego dnia.
Następnego dnia-sobota obchód lekarz pyta gdzie jest moje USG. Ja niestety nie mogłam mu pomóc, bo nikt nic takiego mi nie zrobił. Na twarzach personelu ujrzałam zdziwienie. Po kilku godzinach poproszono mnie na USG lekarz spojrzał na mnie i był lekko zdziwiony jak powiedziałam mu, że jestem ciężarna. Tym prazem trafił mi się bardzo sympatyczny lekarz, zapytał czy znam płeć

sobota, 10 października 2015

#7 USG genetyczne

W 12 tc byłam zapisana na USG genetyczne i chociaż jestem młodą ciężarną, to moja Pani ginekolog polecała zrobić to badanie, ja również myślałam o nim już nieco wcześniej. Jestem świadoma, że nie tylko starsze kobiety rodzą dzieci w wadami. Pisząc starsze mam oczywiście na myśli po 35 roku życia.
Byłam bardzo podekscytowana tym badaniem, ponieważ wiedziałam, ze pierwszy raz i to przez dłuższy czas będę mogła popatrzeć na moje maleństwo.
Wizyta kosztowała niemało bo aż 200 zł, ale wiedziałam, że wolę już zapłacić tyle i być spokojniejsza niż zastanawiać się czy aby wszystko jest w porządku. Na badanie poszłam z chłopakiem, który wykręcał się od wchodzenia. W sumie nie wiem dlaczego, możliwe że bał się, że coś może być nie tak, sama nie wiem…Kiedy w końcu po lekkich opóźnieniach przyszła moja kolej powiedziałam stanowczo: ‘Wstawaj, wchodzimy’. Chyba dobrze, że wzięłam go z zaskoczenia.
Podczas badania wymieniane były różne parametry na temat maleństwa  i cieszę się, że jestem na studiach jakich jestem, bo to że było widać dużą wiedzę po Pani doktor to jedno, ale jednak słysząc, że pępowina ma 3 naczynia i wiele innych tego typu informacji normalnie nie wiedziałabym do końca czy to na pewno dobrze. Rozumiem, że trzeba mówić to wszystko, jednak jeśli jakaś mama przychodzi na takie badanie to nie jest aż tak obeznana w tej tematyce chociaż zdarzają się wyjątki.

piątek, 2 października 2015

#6 Podsumowanie pierwszego trymestru

Pierwszy trymestr wiązał się przede wszystkim z tym, że moja ciąża została potwierdzona i to już uważam za bardzo zaskakującą wiadomość. Jeśli chodzi o dolegliwości to na szczęście nie miałam typowych objawów wczesnej ciąży czyli, np. wymiotów, czego chyba obawiałam się najbardziej. Dopiero od około 10 tygodnia zaczęłam odczuwać to, że jestem w ciąży, ponieważ ciągle chciało mi się spać i czułam się bardzo słaba, jednak musiałam zmierzyć się z tym sama, ponieważ mój partner myślał, że to symulacja i podanie szklanki wody było niekiedy problemem. Dobrze, że był to czas po sesji egzaminacyjnej i była chwila wolnego, bo nie wiem jakbym to przeżyła. Można powiedzieć, że przespałam 2 tygodnie ciąży. Możliwe, że brzmi to dość komicznie jednak tak właśnie było, wstawałam tylko na przygotowanie posiłku i kąpiel. Wyniki badań miałam rewelacyjne, że aż moja Pani ginekolog prowadząca ciążę stwierdziła, że wiele osób mogłoby mi tylko ich zazdrościć. Jednak to nie wszystko o czym chciałam napisać w 11/12 tygodniu podczas zajęć zaczęłam odczuwać pobolewanie podbrzusza

niedziela, 27 września 2015

#5 Guzek w piesi ?

Jejku....jak dawno mnie tutaj nie było ! Niestety spowodowane to było nie tyle lenistwem co serią bardzo przykrych wydarzeń, jednak nie o tym dzisiaj chciałam pisać. Braki chciałabym nadrobić żeby pamiętać jak to wszystko przebiegało, a przy okazji podzielić się z kimś tym co czuje.
Na początku ciąży przez przypadek znalazłam w piersi guzek. Piszę, że przez przypadek nie dlatego, że się nie badam, wręcz przeciwnie, jednak znalazłam go chyba podczas balsamowania ciała. Dodatkowo wyczułam, że w drugiej piersi mam powiększony węzeł. Trochę mnie to zaniepokoiło, ale wiedziałam, że nie ma jeszcze powodu do paniki. W ciągu kilku następnych dni umówiłam się na wizytę żeby wykonać badanie USG. To co zostało uwidocznione ma 3 mm i na chwilę obecną muszę z tym spokojnie żyć, chyba że zacznie się powiększać.